Soms gebeuren er dingen die je al eens hebt meegemaakt en waarvan je hoopt dat het je nooit weer zou overkomen. Maar helaas heb je niet altijd alles in de hand.
Het kitten is 6 weken en al redelijk zelfstandig. Nieske is inmiddels weer krols geworden en krolse poezen doen de dingen soms anders dan dat je verwacht.
Wat er precies is gebeurd weten we niet, maar het lijkt er op dat Nieske met haar kleine aan de sjouw is gegaan. Hierbij heeft ze haar stevig in haar nekvel vastgepakt, iets te stevig want de kleine heeft aan beide kanten van haar nekje grote open plekken. Dit hebben we bij het eerste nestje van Unagh ook eens meegemaakt maar toen werd dit het kitten fataal.
De altijd zo drukke en aanwezige kleine zit wat beduusd in haar mandje. Ze komt wel naar ons toe maar is beduidend minder actief en dat baat ons zorgen. Ook is het gewicht afgenomen wat een slecht teken is.
Met de geschiedenis van Unagh in ons achterhoofd hebben we het moeilijke besluit genomen om Nieske en haar kitten van elkaar te scheiden. Nieske dus naar beneden bij de anderen en de kleine alleen boven met zoveel mogelijk gezelschap van ons.
De wonden worden zorgvuldig ingesmeerd met honingzalf zodat het rustig kan genezen en minder pijnlijk is. Ook wordt ze verwend met extra lekkere hapjes. Eerst nog een beetje onder dwang, want ze moet weer aankomen, maar algauw heeft ze door dat het toch wel erg lekker is en heeft ze de smaak goed te pakken. De volgende dag heeft ze gelukkig alweer wat meer energie en al snel zit ze weer op haar oude niveau. De wonden gaan wat jeuken en krabt zich regelmatig. De zalf doet zijn werk goed en de wondjes gaan langzaam dicht.
Na een aantal dagen is ze alweer drukker als voorheen. Ze leert nieuwe dingen, is druk aan het spelen en wordt steeds nieuws-gieriger. En door het laatste zijn we haar weer eens een keertje kwijt. Ze is nergens te vinden maar we horen wel een hard gepiep...... maar waar vandaan?
Het gepiep lijkt van achter of onder de kledingkast in de kittenkamer vandaan te komen. Maar hoe is ze hier gekomen en waarom komt ze niet weer tevoorschijn? Zit ze misschien klem?
Eerst de onderste lades heel voorzichtig maar eens uit de kast halen. En ja hoor, hier was ze vrolijk aan het spelen! Onder het stof, maar daar geeft onze swiffer niets om.
Via de onderkant, waar de kast net niet tegen de muur staat zit een hele kleine kier waar een klein poesje zich met veel moeite doorheen kan wurmen. Nadat hetzelfde ritueel zich nogmaals afspeelde moest er toch maar een blijvende oplossing komen om dit probleem aan te pakken. Met houten balkjes ging het niet lukken. Gelukkig hadden we nog een strook trespa liggen die we aan de zijkant konden vastkitten. Weg kier... jammer voor de kleine. Gelukkig is ze creatief genoeg om weer een nieuwe uitdaging te vinden......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten